De Schildercolumnist
Zo leuk facebook, fakeboek, kus me kont, lik me reetboek. Alles wordt er opgezet. Je kan er niet meer omheen, een prima middel om je event, je kunstje, je projectje bekend te maken en te verkopen. Tja heb er zelf ook wat op, gekker moet het niet worden. Alle vuilspuiterij van onnozelheden komt voorbij ook van mijzelf. Je kan het zo gek niet bedenken of het staat er op, sterker nog mensen lezen het en vinden het leuk zodat hun schrijfsel ook weer leuk wordt gevonden. Heeft iets te maken met een stofje dopamine, krijg je als je geluksmomentjes hebt. Goh wat een lol, nog erger wordt het wanneer je niet meer zonder kunt en net als vroeger je sigaretje moest hebben pak je nu verslaafd je mobiele telefoon in de auto, op de fiets, lopend, waar je ook bent en je kijkt wat er nu weer voor iets leuks te zien of te lezen valt. Echt of niet echt, eigen mening, geen mening, maakt geen zak uit. Leuk he, veel plezier feestboekers. Zuster mag het licht uit. Ik ga slapen en dromen van mijn niet bestaande digitale facebook identiteit.
Ramon jan Vet