Ramon Jan Vet

De Schildercolumnist

Ik kan niks.

Ik ben geen fascinerende kerel met bla bla bla. Ik ben geen man die vrouwen versiert of het leven van anderen verstiert. Mijn wereld is niet zo groot, wel mijn hart. Woon alleen, heb alles en mijn kroegvrienden in de buurt. Hoef geen dikke auto, carriere of meer van dat onnozele gedoe met je ego. Ga zondag naar de kerk en mijn ouders. Mijn zus en broer met de kinderen zijn daar ook.

Dan hebben we het gezellig, praten over van alles en lachen we met elkaar. We spelen mens erger je niet, monopoly of we gaan sjoelbakken. En we plannen ons familie weekendje met elkaar. Parijs disneyland, efteling, sprookjesbos Enkhuizen, centerparcs, kerstmarkt Keulen, Limburg drielandenpunt, Kroller Muller Museum kan je ook lekker fietsen door het bos. Ach wat hebben we niet gedaan of we doen het nog een keer.

Voor mij is dit genoeg. Had ik meer uit het leven moeten halen, weet het niet, mis het ook niet. Ik ben niet kwaad, ben niet tegendraads, niet haatdragend, niet goedgelovig, niet zelfverzekerd, niet gespannen, niet radicaal, niet een egoistische klootzak, niet ondernemend. Maak ik je nu aan het lachen. Blijft het een mysterie wat er in mij omgaat. Ach ik kan er kort over zijn en daar heb ik vrede mee. Ik kan niks.

Ramon jan Vet