DOOD
De Schildercolumnist
Dood.
Dood. De dood, hoe ga je om met de zoveelste aanslag in Europa, dit keer in Barcelona. Moet je leven met angst voor aanslagen. Beseffen dat het op elk moment kan gebeuren. En dan maar zien wat er verder gebeurt. Het leven is een cyclus van leven en dood, iedere keer opnieuw.
De dood. We gaan allemaal dood. Jij ook. Iedereen die je kent en niet kent. Je vader, je moeder, je zus, broer, ooms en tantes, je neven en nichten, allemaal gaan we dood. Je vrienden, kennissen, collega's. Allemaal gaan we dood. het meisje achter de kassa, de buschauffeur, de burgermeester, de acteur, de schrijver, de koning, we gaan allemaal dood.
En hoe ga je dood tegenwoordig. Een aanslag, ziekte, kanker, tumoren, longontsteking, spierziekte, ALS, MS, ongeluk, auto ongeluk, euthenasie, zelfmoord door ophanging of pillen of anders. Of dat je je zelf voor de trein gooit, bezorg je een ander een trauma mee. Of dat je van een flatgebouw springt, per vergissing wordt vermoord, onder de tram met je fiets. Je bent ziek, zwak en oud. Door hartfalen ga je dood. Een aanslag als je op vakantie bent of dat je daar loopt en daar toevallig op het verkeerde tijdstip en locatie bent.
Allemaal gaan we dood. En hoe gaan we daar mee om, door te leven, intens te leven, vier het leven, alsof het je laatste dag is.
Ramon jan Vet