Ramon Jan Vet

De Schildercolumnist

Depressie.

Ik had een druk leven, goede baan, gezin, opleiding. Dacht dat het allemaal wel ging. Toen kreeg ik vage klachten, zweten, moe, geen zin, spierpijn, geluid is mij te veel, gedoe thuis en op mijn werk, discussies, hoofdpijn niet fijn. Nachten wakker vol met getob al die gedachten en onrust in mijn kop. Is het stress, angst of woede. Hoe moet ik het vertellen, hoe ik mij voel. Waarom laat ik  de boel de boel. Dat ik eigenlijk wacht op de dag dat ik de hele wereld weer toe lach.

Wat zou ik kunnen in therapie. Wat zou ik willen , beetje bij beetje meer energie. Weg met die boze dromen, ze hoeven niet meer langs te komen. Soms blij, soms balen. Langzaam knap ik weer op meer rust in mijn kop. Alles heb ik tien keer herschreven. Nu kan ik zeggen het is mijn leven. Voel mij nog kwetsbaar en broos. Elke dag is anders. Ziek zijn overkomt je. Ziek zijn is geen zwakte. Ook niet toen mijn leven alles door elkaar kwakte. En nu, moet ik blijven dromen of moet ik het echt gaan doen. Te zijn wie ik ben, mijn eigen leven leiden zoals ik dat wil.

Ramon jan Vet