KINDEREN
De Schildercolumnist
Kinderen.
Kinderen, eerst zijn ze klein dan worden ze groot. Elke leeftijd waarin ze opgroeien is een fase waarin ze zich ontwikkelen. Je geeft ze liefde en de liefde is wederzijds. Je geniet daarvan. Ze kunnen al heel veel. Ze worden steeds zelfstandiger. Je wil het beste voor ze, helpt ze waar het kan, begeleidt ze en motiveert ze in hun plannen. Leert ze te ondernemen, hun verantwoordelijkheid te nemen, samen te zijn. Probeert ze niet te verstikken in je goedbedoelde opvoeding. Dan op een dag gaan ze zich meer los maken van het ouderlijk nest. Een normale ontwikkeling. Ze gaan zich meer af zetten tegen wat jij vind. Je kunt ook toegeven in een discussie dat je het anders had moeten zien en bedank je ze voor het inzicht. Dat is iets moois. Ze gaan meer en meer hun eigen leven vorm geven. Druk met school, samen zijn, samen delen,vrienden, hoe ga ik om met het leven, wat wil ik , social media, event's, uit gaan, de stad, feesten, muziekfestival's bezoeken, weekje Berlijn of zo. Drank , drugs en Rock and Roll. Lekker chillen, alles kan , alles is open , alles is een beleving.
Dan op een dag of liever nacht komt je zoon thuis om half zes in de ochtend met iets te veel op en kouwende kaken terwijl hij geen kauwgom kouwt. Iets te veel op, tja kan gebeuren. Alcohol neemt je remmingen weg en je wordt er impulsiever van. En wat krijg je dan. Je zit gezellig met je vriendeclubje, muziekje, biertje. Na een biertje of vijf en wat tequila shotjes voel je een roesje. Lekker toch. En die kouwende kaken dan om half zes. Een gevalletje van een pilletje. Dan zeg je was het gezellig, ga maar naar bed morgen praten we verder. Als je dat hebt gehad zegt je dochter dat ze onbeschermd heeft gevreeen met haar vriendje en dat hij in haar is klaar gekomen. Weer de morning after pil denk je eerst. Nee dat is al de tweede keer. In gesprek met beide. Ze weten wat er te koop is in de wereld. De verleidingen kennen ze ook. Hun eigen verantwoordelijkheid ja die weten ze ook wel. het was het moment zeggen ze dan. Door vragen te stellen in het gesprek laat je ze zien dat het leven een leerproces is. En dat je zelf een voorbeeld aanhaalt die ook niet zo slim was , zoals door rood rijden of te hard rijden. Zo kom je samen verder. er zijn geen garantie's in het leven. Hoe gaat het de volgende keer. We zien wel. Je geeft ze het vertrouwen, je wijst ze op de risico's en dat ze altijd een keuze kunnen maken. Meer kun je niet doen. Je laat ze zelf tot inzicht komen door in gesprek te blijven. Blijf niet eindeloos hun fout herhalen, heeft geen zin. Rond op tijd af, doe een hug, zeg ik hou van je en vertrouw je in je keuze en laat het los.
Ramon jan Vet