DAVID HOCKNEY
David Hockney, David Hockney ( 1937) 81 jaar oud, is een van de bekendste kunstenaars ter wereld. Hij schildert al 60 jaar, zwembaden, portretten, zelfportretten, zijn honden, landschappen en nog veel meer. Zijn portretten laten de mens zien in het tijdsbeeld waarin ze leven. De mens altijd terug geworpen op zichzelf ook al staat hij of zij in relatie tot een ander mens. Verschillende emoties zijn afgebeeld in zijn werk en herkenbaar voor iedereen. Kijk eens goed, je kunt het voelen, de twijfel en verveling, het niet weten, het verlangen, de eenzaamheid. David Hockney heeft een indrukwekkende verscheidenheid aan werk gemaakt. Landschappen komen altijd terug. In het verleden fotografische collages met een vertekend perspectief. Maar ook prachtige landschappen geschilderd met olieverf, acrylverf en aquarelverf of getekend met potlood en houtskool. Met een kinderlijk plezier tekent hij ook met de I-pad. Ziet er een beetje uit als nep plastic, tenminste als je de I-pad print's ziet. Maar wat geeft het. Soms moet je als kunstenaar iets anders proberen. Het is hoe de mens zich verhoudt, manifesteert in de ruimte van het landschap. Kijk naar de landschappen die hij schilderde in Yorkshire, Noord Engeland. Het gedroomde landschap, het aangelegde landschap. Tuinarchitectuur wat er uit ziet als een landschap. Het trippende, flippende landschap, De cyclus van het leven afgebeeld in de 4 jaargetijden landschappen. Hij schildert het allemaal. Kleur, kleur en nog eens kleur. Bomen en nog eens bomen, prominent op de voorgrond, soms boven of onder afgesneden. Bloemen, blaadjes, gras, struiken, bloeiende struiken die je niet kan ruiken. Het ziet er soms uit als snoepgoed. Wat is dat, waar is Alice in Wonderland, ze is in David Hockneyland je moet er alleen even zoeken. Ze zit misschien wel achter een van de bloeiende meidoorns langs de Romeinse weg. Net als Vincent van Gogh heeft David Hockney een grote fascinatie voor de natuur. Of die natuur nou aangelegd is of niet, dat maakt voor de beleving niet uit. Blijft de natuur je niet eindeloos fascineren en vinden we daar dan rust, even weg van taken of je doelen die je moet halen. Even weg van je agenda die volgepropt zit. Even weg van je werk, je telefoon en alle prikkels die je rust verstoren. Is het niet, de oprechtheid, puurheid van ons gevoel voor de natuur, die ons leidt, die ons geluk geeft.